با شعله‌ور شدن جبهه شمالی و جنوبی سوریه به صورت غافلگیر کننده و همزمان دور جدید درگیریها در این کشور ویژگی‌ها و شرایط خاصی دارد که عبارتند از:

اول: این درگیری‌ها بعد از شکست کنفرانس ژنو ۲ و بسته شدن افق های راه حل سیاسی لااقل به صورت تاکتیکی آغاز شده و طرف‌های درگیر بار دیگر به میدان روی آورده اند تا بتوانند موازنه های قدرت را در عرصه میدانی اصلاح کنند. به این ترتیب ممکن است در نشست بعدی مذاکرات با برگه های قدرت جدید و مواضع سخت‌تری وارد مذاکره شوند.

دوم: موفقیت دولت سوریه و هم پیمانان این کشور در تحقق نفوذ راهبردی به جبهه یبرود و قلمون پیروزی بزرگی برای این جبهه به شمار می‌رود و آن را علاوه بر برتری نظامی برای برتری سیاسی نیز آماده‌تر می کند. این پیشروی نظامی با پیشروی های دیگر در عرصه آشتی داخلی ملی نیز هم‌زمان شده و باعث شده ابتکار عمل از دست مخالفان در بسیاری از مناطق پر اهمیت خارج شود.

سوم: طرف های منطقه ای به صورت مستقیم وارد خط درگیریهای مسلحانه موجود در سوریه شده اند. اسرائیل دیگر در افشای ارتباطات و خدمات بهداشتی و لوجستیک و اطلاعاتی و حتی نظامی خود به مخالفان سوری در درعا و القنیطره تردید ندارد. این رژیم عملیات‌هایی را نیز علیه اهداف ارتش سوریه و حزب‌الله لبنان انجام داده و دیگر نمی‌خواهد طرح خود در ایجاد نوار مرزی بر اساس سابقه اقدامات خود در سال ۱۹۷۸ تا ۲۰۰۰ را مخفی کند. در جبهه شمالی نیز ترکیه از دو محور وارد درگیریهای سوریه شده است.

روزنامه الدستور اردن نوشت: محور اول کسب و حومه لاذقیه است و محور دوم نیز حلب  ادلب و حومه های آن است.این کشور مرزهای خود را به روی عناصر مسلح که عمدتا از اعضای جبهه النصره هستند و از سوی جامعه جهانی یک گروه تروریستی به شمار می روند، باز کرده و حتی پوشش توپخانه ای گروه‌های مخالف در حمله به نیروهای دولتی را نیز انجام می دهد و مانع از استفاده دولت سوریه از کنترل فضای این کشور با جنگنده های خود می‌شود.

چهارم: چالش‌ها و کشمکش‌ها و درگیری ها به ویترین روابط بین الملل وارد شده است. این موضوع بویژه بعد از حوادث اوکراین قابل مشاهده است و این روند قطعا باعث لغزش در روند تلاش ها برای برپایی نشست های ژنو شده و از سوی دیگر تلاش طرف ها برای تقویت ائتلاف های خود در جبهه سوریه را نیز به دنبال خواهد داشت.

طبق گفته اخضر ابراهیمی در چنین فضای پرتنشی این انتظار وجود ندارد که طرف های درگیر بار دیگر به این زودی ها به میز مذاکرات برگردند، احتمالا عرصه درگیری ها و جبهه های آن دنبال خواهد شد و درگیریهای سخت بیشتری را رقم خواهد زد و هر طرف سعی خواهد کرد برگه های بیشتری را در حمایت و تایید خود جمع آوری کرده و درگیری های آینده را به نفع خود رقم بزند.

این در حالی است که برخی تحلیلگران اعتقاد دارند این درگیریها، می تواند درگیریهای پایانی قبل از حل و فصل سیاسی مسایل باشد، اما بیشتر ناظران سیاسی اعتقاد دارند که سوریه به همین حالت باقی خواهد ماند و هرج و مرج و ناامنی در این کشور شاید تا دهها سال آینده دنبال خواهد شد و در این مدت ممکن است تغیرات عمیق را در نقشه های مردم‌شناختی و جغرافیایی سوریه شاهد باشیم، چرا که هیچ یک از طرف‌ها نمی‌توانند معرکه را در ابعاد نظامی و سیاسی به نفع خود یکسره کنند.

در اخبار آمده بود که مسکو و تهران دو هم پیمان سوریه در مورد دخالت مستقیم در خط درگیری‌ها در سوریه به ترکیه هشدار داده اند. این در حالی است که دولت اردوغان و حزب وی در آستانه انتخابات شهرداری‌های آینده در این کشور و برای منحرف کردن افکار عمومی از آغاز درگیری ها در جبهه گوگل و توئیتر نیاز به این درگیریها داشتند.

همچنین در خبرها آمده است که ولیعهد سعودی در افتتاحیه نشست سران عربی در کویت از نیاز به تعدیل موازنه های قدرت در سوریه خبر داده و گفته است که بر اساس برخی ارزیابی‌ها، افرادی در واشنگتن خواستار پاسخ انتقام جویانه به روسیه در سوریه نسبت به اقدامات مسکو در کریمه هستند.

همچنین بنا بر اطلاعات موجود تهران و مسکو و حزب الله لبنان هیچ قصدی برای توقف حمایت های خود از اسد و دولت وی ندارند و همگی آماده ادامه درگیریها در مرحله آینده هستند، مرحله ای که کسی نمی داند چقدر طول می کشد.

خلاصه اینکه هر موقع که ما به پایان درگیریهای بزرگ در سوریه خوش بین می‌شویم، درگیری‌های بزرگ دیگری آغاز می شود و هر گاه برای توقف خشونت ها و خونریزی و مهاجرت از سوریه شاد می شویم، مناطق جدید وارد درگیریهای مذهبی و طایفه ای می شوند. حتی ارمنستان نیز اخیرا از طریق سرایت درگیری‌ها به منطقه ارمنی نشین “کسب” وارد بحران سوریه شده است. هر اندازه که دولت سوریه موفق به وارد کردن ضربه ای راهبردی به مخالفان می شود، آنها نیز ضربه راهبردی دیگری را وارد می کنند که بحران را به حالت اول خود باز می گرداند.

در زمانی که دیده ها متوجه درعا و غوطه و جبهه جنوبی به صورت عام بود، ناگهان تحولات شمال سوریه در سطحی وسیعتر آغاز شد، حال معلوم نیست صحبت از جبهه جنوبی تاکتیکی برای سرپوش گذاشتن بر اقدامات جبهه شمالی بوده یا اینکه دود جبهه شمالی برای منحرف کردن افکار عمومی از آماده سازی های نظامی برای معرکه جنوب است. این احتمال نیز وجود دارد که ائتلاف دشمن سوریه به دنبال ورود در دو جبهه به صورت هم زمان باشد تا توانمندی های دولت را تجزیه کرده و دستاوردهای میدانی آنها را در جبهه قلمون از بین ببرد.

سوالات زیادی درمورد این جنگ بیهوده وجود دارد، جنگی که همچنان باعث کشتار و ویرانی و مهاجرت اجباری بسیاری از شهروندان سوری می‌شود.

منبع : مشرق

«رابرت آینهورن» مذاکره کننده سابق آمریکایی در جلسه در اندیشکده بروکینگز درباره مذاکرات هسته‌ای با ایران با اشاره به گفت‌وگوهای ایران و ۱+۵ درباره راه حل نهایی گفت که اختلافات بین دو طرف تقریبا گسترده هستند.

وی می‌گوید: هیچ توافقی نمی‌تواند قابلیت ایران برای ساخت بمب هسته‌ای را از بین ببرد، اما یک توافق خود می‌تواند تهران را از انجام چنین کاری بازدارد.

آینهورن ۳ مورد را اساس و نیاز بازداشتن ایران از ساخت بمب اتمی عنوان می‌کند که اولی یافتن و کشف آستانه هسته‌ای، دومی تمدید و به دارازا کشاندن مدت زمان آن و ارائه سیگنال‌هایی به ایران در خصوص عواقب اتفاق این موضوع است.

وی گفت: هر چقدر بیشتر طول بکشد که ایران به آستانه هسته‌ای برسد، همان قدر برای جامعه بین‌الملل بهتر است تا جلوی ایران را بگیرد. اما چقدر زمان کافی است؟

مذاکره کننده سابق آمریکایی همچنین معتقد است که نظارت بر برنامه هسته‌ای ایران باید فراتر از پروتکل الحاقی باشد که بازدیدهای سرزده و ترتیبات اجرایی منحصر به فرد و دسترسی وسیع وجود داشته باشد.

وی می گوید: ایران باید نگرانی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را حل کند که از جمله شامل ابعاد نظامی احتمالی فعالیتهای گذشته، اولویت فعالیتهای آینده می‌شود. ایران درباره اینکه برای برنامه هسته‌ای صلح آمیز خود به چه نیاز دارد باید واقع بین باشد. این نیاز‌ها بسیار محدود هستند. یعنی نیازهای عملی ایران برای برنامه‌ هسته‌ای صلح‌آمیز باید اساس مفاد توافق نهایی باشد، که به مفهوم سانتیفیوژهای بسیاری کمتری است. البته انتظار من این است که مذاکره کنندگان ایرانی نیازهای ایران را بیشتر از آنچه که هست عنوان خواهند کرد.

آینهورن می‌گوید: رآکتور پلوتونیوم اراک باید اصلاح شود تا از آستانه پلوتونیوم جلوگیری شود. مواضع دو طرف شاید در این زمینه به همگرایی برسد. در توافق نهایی باید مفاد پاسخ شدید جامعه بین الملل در صورت رسیدن ایران به آستانه گنجانده شود که از جمله آن مجوز کنگره برای استفاده از زور است.

وی چند روز پیش در مصاحبه با المانیتور گفته بود: من فکر می‌کنم موضوعات بزرگی وجود دارند که اراک آسانترین آنهاست. فردو سخت است، اما سخت‌ترین موضوع ظرفیت غنی‌سازی است.

مذاکره کننده سابق آمریکا در نشست امروز می‌گوید که دو طرف تحت فشار زیادی هستند تا ۲۰ جولای به توافق برسند، فشار تمدید توافق موقت به اندازه فشار رسیدن به توافق نهایی است. منتقدان به توافق موقت ژنو امتیازات کمی را در این توافق می‌بینند که از جمله آن بی‌میلی شرکتها برای بازگشت به ایران است. مذاکرات واقعی هنوز شروع نشده است، و چانه‌زنی اساسی احتمالا در دور ماه می (اردیبهشت) شروع شود.

«دنیس راس»، دیپلمات باسابقه آمریکایی نیز در این نشست گفت: تحقیق آینهورن سیستماتیک، منطقی، جامع و قابل توجه است. من با نوشته‌های او موافقم. توافق با ایران استاندارد منع تکثیر هسته‌ای را در منطقه تعیین خواهد کرد، پس غنی‌سازی تا آنجایی که ممکن است باید پایین باشد. اما رویکرد آمریکا برای اعتبار ما مهم و کلیدی است.

دنیس راس معتقد است که بازه زمانی که برای آستانه هسته‌ای در نظر گرفته می‌شود حداقل باید ۱۲ ماه باشد. وی می‌گوید: با توجه به رفتار گذشته ایران، احتمال تقلب تهران بالاست. جریمه‌های مشخص شده از قبل با حمایت اتحادیه اروپا به بازدارندگی کمک می‌کند.

وی می‌افزاید: متحدان آمریکا در خلیج (فارس) باید اقدامات ملموس آمریکا در قبال ایران را ببینند تا مطمئن شوند که توافق هسته‌ای منافع آنها را معامله نخواهد کرد.

منبع : فارس